Włochy:

Przemysłowa hodowla królików to brudny biznes – w wielu znaczeniach, a ta ferma była pierwszą z ośmiu włoskich ferm, jakie widziałem w czasie prowadzenia śledztwa dla CIWF.

Skala handlu we Włoszech jest olbrzymia i hodowcy jednomyślnie mówią o swoim interesie jako o produktach, a nie istotach. Kiedy widzisz małe króliczki i ich matki wrzucane z wózka do klatek, nietrudno jest sobie wyobrazić, że to samo dzieje się w supermarketach, gdzie produkty wrzucane są z półek do wózków. Kiedy przebiegamy długimi alejkami sklepowymi, napędzając kulturę fast foodu.

Wiele ferm było brudnych – wyposażenie było pokryte kurzem, brudem i futrem. Martwe króliczki często zostawione były na pokrywie klatki, gdzie gniły, stanowiąc makabryczną formę wzbogacenia klatki dla pozostałych zwierząt. Niektóre leżały nieruchomo na ziemi, pokryte odchodami spadającymi z klatek.

Przestrzeń jest na wagę złota – kilku hodowców hodowało więcej królików, niż było ich w stanie pomieścić. Jednak musieli wiedzieć, że tak się stanie, kiedy kupowali rasy wysokoprodukcyjne. W jednym miocie samica może mieć do 16 królicząt, jednak wrodzony brak umiejętności opiekowania się nimi sprawia, że nawet 6 z nich umiera.

Samice traktuje się jak maszyny. Każdą wyciąga się na kilka sekund z klatki, aby ją sztucznie zapłodnić. Mimo że jeszcze zajmują się młodymi, kolejny miot jest już zaplanowany. Pod koniec śledztwa zorientowałem się, że dla tych matek to był jedyny czas, jaki mogły spędzić poza klatką. Wykresy ich produkcyjności pokazują, że spędziły tutaj 2 lata, natomiast samce – 4 lata.

Żeby te „maszyny” działały jak należy, trzeba się regularnie oddawać do serwisu. W tym przypadku przyjmuje to formę listy antybiotyków i leków, takich jak Terramicina, która zwalcza zapalenie płuc i Dervaximyxo, aby zapobiegać chorobie zwanej myksomatoza. Jedna z ferm wydawała na leki aż 25 000 euro rocznie, tylko po to, żeby ta „linia produkcyjna” wytrzymała do czasu przewiezienia do rzeźni.

Nawet przy rutynowym stosowaniu antybiotyków, przemysłowa hodowla powoduje masowe umieranie i cierpienie. Na jednej z ferm, ukrytej w lesie, wybuchła wśród królików epidemia grzybicy. To było okropne widzieć te małe stworzenia z łysymi płatami skóry. Infekcja przeniosła się także na pracowników – swędzenie obejmowało całe ręce i nogi. Zanim wyszedłem, żeby znaleźć aptekę, właściciel powiedział mi, że nie chciało im się zapobiec tej epidemii. Po prostu o to nie dbali… ale ta troska to właśnie ten brakujący w chowie przemysłowym element.

Wyznania śledczych