Intesywny chów świń

Większość świń w Europie i w Polsce hodowana jest na mięso.

Młode prosięta odbierane są matkom w wieku 3-4 tygodni, podczas gdy naturalnie odbyłoby się to parę miesięcy później. Umieszcza się je w grupach, w miejscach zwanych tuczarniami, gdzie mają osiągnąć pożądaną przez hodowcę wagę. Kiedy zwierzęta w tak młodym wieku trafiają do stada nieznanych im innych prosiąt, jest to dla nich bardzo stresujące i często prowadzi do zachowań agresywnych skutkujących ranami na ciele oraz do różnych chorób.

PRZYCINANIE OGONKÓW

W pierwszych tygodniach życia prosięta cierpią z powodu kilku rutynowo przeprowadzanych zabiegów, jakimi są: przycinanie ogonków, kastracja oraz przycinanie zębów. W wielu przypadkach zabiegi te przeprowadza się bez znieczulenia, co powoduje ogromny ból, a sposób ich przeprowadzania jest dodatkowym czynnikiem stresującym.

Większość świń hodowanych na terenie Unii Europejskiej nie ma zapewnionych warunków, które choćby w małym stopniu umożliwiały im realizowanie naturalnych zachowań. Miejsca chowu są przepełnione, jałowe i brudne, brak w nich elementów, które mogłyby zapewnić jakąkolwiek rozrywkę i zajęcie. Podłogi w chlewniach zazwyczaj są betonowe, czasem ze szczelinami i rzadko zapewnia się zwierzętom ściółkę, w której mogłyby ryć.

Badania i obserwacje świń w naturalnych warunkach pokazują, że są one bardzo aktywnymi zwierzętami, które 75% swojego czasu spędzają na poszukiwaniach i ryciu w ziemi. Niestety w hodowli przemysłowej jest to niemożliwe. Brak słomy i innych materiałów w znacznym stopniu ogranicza wyrażanie naturalnych dla tego gatunku zachowań. Nuda i frustracja sprawiają, że świnie zaczynają szukać czegokolwiek, co zajęłoby ich uwagę. W jałowych warunkach takimi elementami stają się ogony innych osobników. Aby zapobiegać żuciu i gryzieniu ogonów, hodowcy zamiast polepszyć warunki w chlewni po prostu zapobiegawczo obcinają ogonki, kiedy zwierzęta są jeszcze młode. Chociaż rutynowe obcinanie ogonów jest w UE nielegalne, raport Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa Żywności z 2007 roku pokazuje, że cały czas proceder ten ma miejsce i dotyczy 90% świń.

KASTRACJA PROSIĄT

Podczas podgrzewania mięsa ze świń może się czasem pojawiać tzw. „zapach knura”. Z tego powodu dokonuje się kastracji, czyli obcinania jąder samcom świń. Zgodnie z przepisami unijnymi u prosiąt do 7 dnia życia można przeprowadzać ten zabieg bez podawania środków przeciwbólowych. Nietrudno się domyślić, jaki ból musi to powodować. A wszystko po to, aby zaspokoić kubki smakowe.
Niektóre kraje europejskie podjęły już pewne kroki w celu eliminacji tego zjawiska:

• w Norwegii zakaz kastracji chirurgicznej bez znieczulenia obowiązuje od 2009 r., a w Szwajcarii od 2010 r.
• kilka krajów zobowiązało się do wprowadzenia zakazu kastracji chirurgicznej od 2018 r: Niemcy, Dania, Belgia, Hiszpania i Holandia
• w Wielkiej Brytanii kastracja zakazana jest w przypadku starania się o niektóre certyfikaty przyznawane przez duże organizacje pozarządowe, poza tym i tak stosowana jest bardzo rzadko
• większość świń w Hiszpanii i Portugalii nie jest kastrowana
• w Holandii przed kastracją stosuje się znieczulenie za pomocą CO₂
• od 2016 r. zakaz kastracji bez znieczulenia obowiązuje w Szwecji.

W Polsce większość świń poddawana jest kastracji bez znieczulenia.

(Zgodnie z przepisami prawa polskiego implementującego prawo unijne zabieg kastracji może być wykonywany po 7. dniu życia i to tylko po znieczuleniu. W praktyce jednak przepis ten jest źle interpretowany, z związku z czym kastracji dokonuje się często przed tym dniem i bez zastosowania znieczulenia. Więcej szczegółów tutaj.)

Compassion in World Farming uważa, że chirurgiczna kastracja powinna być zakazana w całej Europie.

TRANSPORT DO RZEŹNI

Kiedy zwierzęta osiągną określoną wagę, są wysyłane do rzeźni. Zarówno sam transport, jak i sposób traktowania jest dla świń bardzo stresujący. Ze względu na brak funkcjonalnych gruczołów potowych nie mogą naturalnie schładzać organizmu i są szczególnie podatne na stres cieplny podczas transportu. Wiele zwierząt w cierpieniach umiera w ciężarówkach wożących je do rzeźni, zwłaszcza podczas przewożenia na długie dystanse.